KANA KAN
KANA KAN
1985 yılının sonlarıydı, evimizin kapı zili çaldı. Açtım, tanımadığım birisi. Klasik Türk filmlerindeki gibi şapkasını eline sıkıştırmış, boynu bükük, elbiseleri oldukça eski, muhtemelen köyden, geçici geldiği şehre uyum sağlayamamanın ezikliğiyle duruyordu. Simasını amcama benzettim veya duygusallıkla öyle özdeşleştirmiştim.
“Buyur amca” dedim. “Yavuz Bey sen misin” dedi. “Evet, amca buyur.” “Beni Numune Hastanesinden gönderdiler, senin ismini ve adresini verdiler. Zor bela bulabildim evi. Hastam var, kan lazım, senin kanın tutuyormuş", dedi sessizce. Kimsin, nesin gibi gereksiz sorulara girmedim. Biliyordum ki kan bağışçıları kayıtlı olduğundan, hastane aracılığıyla hasta yakınları bazen kendisi ulaşmak zorunda kalıyordu.
“İçeri geç amca, ben elbiselerimi değiştireyim hemen gidelim” dedim. İçeri girmek istemedi, muhtemelen bunlar şehirli(!) diye çekindi. Oysa bilmiyordu ki bizde aynı hamurun ürünüyüz. Köylü çocuğuyuz, elleri nasırlılardan, şapkası terlilerden, bir zamanlar lastik ayakkabıyı bile zor bulan, ahırda hayvanı yemleyen, ağılda koyun doğurtan, harmanda düven süren, tığ savuran ata-babanın evlatlarıyız.
Zorlamama rağmen içeri girmeyince, ben hemen hazırlandım, o zamanlar henüz özel otomobilimiz yoktu, birlikte yürümeye başladık. Ulus’a giden ilk dolmuşa bindik, ücreti ödememi güçlükle kabul ettirebildim.
Yarım saat olmamıştı ki ben, damarlarımdaki kanın akışının mutluluğunu yaşıyordum. Amca sanki kendisine dünyalar bağışlanmış gibi mutluluktan uçuyordu. Kalktım biraz dinlendikten sonra, “işimiz bitti hadi beni yola sal amca” dedim. Bu bahaneyle dışarı çıkarıp karşı caddedeki lokantalardan birisine güçlükle götürebildim.
En bereketli ikramımdı o benim, o günden sonra işlerim bir başka yolunda gitmeye başladı hamdolsun veya ben öyle kabullendim.
2000’li yılların ortalarına kadar kan ihtiyacı olan tanıdık tanımadık herkese olumlu cevap vermeye çalışmıştım. Sonrasında, “imama kızıp oruç bozma” misali Kızılay’a ve başkaca yerlere tavırla kan bağışını durdurmuştum.
Ta ki, Üniversiteden sınıf arkadaşımız Şerif Bozbey’in ortak sosyal medya platformumuzdaki paylaşımını görene kadar.
İlik nakli yaşayan arkadaşımızın mesajı çok mu çok önemli. Diyor ki, “… insanlar olarak bazı şeyleri görürüz, duyarız fakat umursamadan geçeriz. Hastalık başa gelince neyin nasıl olduğunun farkına varılıyor ama bazen iş işten geçmiş olabiliyor. Acizane, sizlere tavsiye niteliğinde bir şeyler iletmek istiyorum.
Ben Kızılay’a hayatım boyunca ancak ve ancak 3-4 kez kan verdiğimi hatırlıyorum. Bazılarımız belki tek bir kez bile kan bağışında bulunmamıştır. Hastanede bana 30’dan fazla kez beyaz ve kırmızı kan ünitesi verildi. İş başa düşünce bunun ezikliğini yüreğimde hissettim. Çünkü, Kızılay’a düzenli olarak verdiğim kanların 8 katı kadar bana geri dönüş olmuştu.
Siz arkadaşlarıma tavsiyeme gelince; ailece organize olup Kızılay’a kan bağışı seferberliği başlatalım.
İkinci husus, Kızılay Kök Hücre Servisi’ne müracaat edip iki tüp kan aldırın. Bunların üzerinde RNA ve DNA çalışması yapılıp gen haritası çıkarılıyor ve hücre yapınız incelenerek, kayıt altına alınıyor. İhtiyaç halinde hastanelere müracaatta bulunulduğunda, hastanın kan haritasına ve hücre yapısına uygun olan kan ve ürünleri ivedilikle gönderiliyor.
Bu hizmeti hem Allah rızası hem de kendi sağlığınız için yapmalısınız. Zira kimin başına ne zaman ne gelebileceğini Allah bilir. İnsanoğlu ani durumlarda çaresizlik girdabına düşebiliyor.”
Arkadaşımız devam ediyor, “… bana Malatya Turgut Özal Hastanesi Onkoloji Bölümünde kemik iliği nakli yapıldı, taburcu oldum. 6 ay boyunca haftalık kontrollere gideceğim, inşallah sağlığıma kavuşurum. Kemik iliği nakli için öncelikle yakın akrabalarda test yapılıp uygun olursa nakil yapılıyor. Kızımın kan değerleri yüzde 75 oranında uygundu fakat riskli olacağından uygulanmadı. Hastane Kızılay’a müracaat etti. Kocaeli’nde ikamet eden bir vatandaşımızın kanının benimle yüzde yüz uyumlu olduğu görülmüş. Gerekli işlemlerin tamamlanmasıyla kemik iliği temin edildi ve nakil yapıldı. Bu vatandaşımızdan Allah razı olsun, duacısıyım.
Ne güzel bir insanmış ki bilinçli bir şekilde Kızılay’a müracaat etmiş ve biz hastalara faydalı olmuştur. Konunun ehemmiyetini, Kızılay’a kan vermenin ve kemik iliği nakil müracaatının önemini görüyorsunuz.
Kocaeli nere, Malatya nere? Vatandaşımızla tanışıp teşekkürlerimizi iletmek istedim, protokol gereği kimlikler üç yıl gizli tutuluyormuş. Allah sağlık verirse üç yıl sonra tanışmak üzere, şimdilik Allah binlerce kez razı olsun diyebiliyorum.”
Mayıs 2022’de kemik iliği (AML) nakli olan Şerif Bozbey de her hasta gibi eski sağlığına kavuşmayı umut ederken, eş, dost, akraba ve arkadaşlarından dua bekliyor. Duamız seninle sevgili Bozbey…
Es-selam olsun, ves-selam olsun, has-kelam olsun acil şifa bekleyen hastalara, kan bağışına koşanlara ve kök hücrenin önemini anlayanlara.
Yavuz KOCA
17 Haziran 2022
|
