DİLAVER CEBECİ’Yİ ANMAK…
DİLAVER CEBECİ’Yİ ANMAK…
Bedrettin KELEŞTİMUR
“Baş koymuşum Türkiye’min yoluna
Düzlüğüne, yokuşuna ölürüm,
Asırlardır kır atımı suladım,
Irmağının akışına ölürüm.”
Türkiye’m Şiirinin yazarı Dilaver Cebecinin aramızdan ayrılışının;
(D. 1943- Ö. 29 Mayıs 2008) 13 yılında rahmetle anıyoruz!
“Baş koymuşum Türkiye’min yoluna…”
Vatan aşkının doruklarında söz ehli, hal ehli, ‘aksaçlı bilgedir’
1970’li yıllardan itibaren ‘kalemiyle tanış olduk…’
“Devlet, Töre, Türk Edebiyatı, Türk Yurdu, Güney-Su- Ortadoğu,
Hergün, Yeni Düşünce, Türkiye Dergi ve Gazeteleri…”
Bizlerinde o yıllarda müdavimi olduğumuz yayın organlarıydı!
Şiirlerini, edebi yazılarını büyük bir zevkle okurduk…
O bir, “şair, yazar, ilahiyatçı, akademisyen kimliğine…” sahipti!
“Edep Yahu!” diyebilen vakarlı bir duruşu vardı!
“İlmiyle amel etmek…” temel felsefesiydi!
O sebepledir ki, sevildi, sayıldı, ‘doruklarda oldu’
Dilaver Cebeciyle ilk buluşmamız, 1990’lı yıllarda;
İstanbul’da, Süleymaniye Külliyesinde yer alan, “Darüzziyafede…” oldu!
Darüzziyafede, “aşevi, imaret…” anlamlarına geliyor.
Rahmetli Turan Yazgan Hocamızın mekânları da oradaydı…
Dilaver Cebeci ile birlikte Hayrettin Nuhoğlu ve sohbet ehli insanlar…
O buluşmalarda, Mehmet Aksoy’la da bir araya geliyorduk…
Aksoy bizlere Yenises Dergisinin ilk sayılarını tanıtıyorlardı…
Dilaver Cebeci, o yıllarda Marmara Üniversitesinde Öğretim Üyesi…
Darüzziyafede, ‘sohbet ehli insanların buluştuğu adres…’
Dilaver Cebeci, 23 Eylül 2005 tarihinde Elazığ’da gerçekleştirilen;
“Uluslararası Hazar Şiir Akşamlarına…” katılacaklardı!
“Harput’ta Bir Gün…” isimli şiiri bu şehre en güzel hediyesi olacaktır;
“Müstezatlar, Hoyratlar sızlatırken geceyi
Geldi Harput ahengi kuşattı Sivrice’yi
Bu ahenk göç eyleyen bir kuşun ahengidir
Hasretten gönül dağlı Gakkoş ’un ahengidir
Gakkoş coşkun bir âşık, yani sevgiden serhoş
Nezaketle asalet birleşip olmuş Gakkoş”
Hazar Şiir akşamları çerçevesinde,
“Dilaver Cebeci’nin Şiir Dünyası…” çok verimli olmuştu!
Dilaver Cebeci’yi bizler, “Seyyah-ı Fakir Evliya Çelebi” mahlası ile biliriz.
Elazığ’da bulunduğu günlerden bir Pazar günüydü…
60’lar Sitesinde bulunan Evimize misafir almıştık…
Elazığspor’un maçını birlikte seyrettik…
Ve o günkü, “Seyyah-ı Fakir Evliya Çelebi” yazılarını,
Bizim evde ki, daktiloda yazacak ve gazeteye göndereceklerdi…
Dilaver Cebeci’nin, Elazığ Şehrine karşı bir iç dokunuşu vardı!
Ahmet Kabaklı ’ya, Destan Şairimiz Niyazi Yıldırım Genç Osmanoğlu’na;
Derin bir muhabbeti söz konusuydu…
Niyazi Bey için kaleme aldıkları “…Ve Hüve’l Bâki” şiirleri hüzün yağmurudur;
“Ağdı ta göklere niyâzım gitti!
Yıldırımlar düştü, Niyazi’m gitti
Hâlim, İstikbâlim ve mâzim gitti!
Agâh ol İstanbul, uyan ey şehir!
Allah Kadîm, Allah Bâki, Allah bir.”
Dilaver Cebeci’nin her eseri, ‘edebi bir kimliğe’ sahip!
“Hun Aşkı, Mavi Türkü, Büyü, Şafağa Çekilenler,
Devranname ve Sığınırım İçime, Sitare, Asra Yemin Olsun ki, Türk’e Dair”
20 Mayıs 2013 tarihinde, MANAS Yayıncılık’ta 2008 yılında aramızdan ayrılan,
“Türkiye’m” şiirinin yazarı usta kalem, Şair, Yazar ve mütefekkir,
Ehli hal insanı Dilaver Cebeci’yi şair ve yazar dostlarımızla birlikte anıyoruz…
2013 yılında, Dilaver Cebeci için bu köşemizde kaleme aldığımız yazımızdan;
Dilaver Cebeci’nin eserlerinde, ‘yiğitlik ve güzellik’ adına ne varsa
görebilirsiniz…
Dilaver ismi sözlükte, “Yiğit, yürekli” anlamlarına geliyor…
Ne diyoruz, “ismi ile müsemma olan” bir şahsiyet!
“Hun Aşkı” isimli eserinin önsözünde şair, “Gelin bizim mavi denizlerimiz…
Hürriyet türküleri dinleyerek büyüyen çocuklar ve Deliormanlı
Pehlivanlar aşkına gelin…
Biz günde beş kere Tanrı’nın huzurunda uzak kıyıları söylüyoruz.
Atlas yelkenli gemilerle gelin, gelin ey mavi denizlerimiz!..”
Renkler senfonisinde Dilaver Cebeci’de, ‘Mavi’ ruhunda taşıdığı coşkudur…
İç derinliğidir! İçinde esen fırtınalardır…
Dilaver Cebeci’de, “Türk’ün Aşkını” yaşarsınız…
“Hilallerin ardı sıra,/ Denizleri yara yara,
Şam’a, Kerkük’e, Mısır’a,/ Türk ve Turan yazacağım.
Ozanların dillerine,/ Arabistan çöllerine,
Şol Viyana yollarına,/ Türk ve Turan yazacağım/
Gök Hazer’e, Kaf Dağı’na,/ Orduların sancağına,
Türk’ün gerçek toprağına, / Türk ve Turan yazacağım,”
O aşk, ‘fütuhat aşkıdır’
O aşkta, ‘hürriyet şarkılarını’ dinlersiniz!
O aşk sizlere, ‘huzuru çimlendirir’
O aşkta, “Ulu’l Emr” vardır!
O aşkta, ‘coğrafyanın dilini’ konuşursunuz…
Üç kıtayı birbirine yaklaştıran o şanlı fütuhatın ‘damarları,
kökleri…’ Anadolu’dadır!
Tarihe, geleceğe o köklerle tekrar sürgün vererek yürüyeceğim…
Bu benim inancımdır… Şefkatin, merhametin kalp atışlarını Anadolu’da dinledik…
O bizleri yüreklendiren ulu bir sevdamızdı… O sevda bu millete
görevler yüklüyordu…
Cihana, nizam/düzen verecek görevler! “Baş koyduğumuz, Türkiye’nin Yolu…”
Cihanşümul bir yolculuğun adıdır!
O yolculuğa, ‘Hoyratlar’ yazar…
“Kırıkkale’m, Kırıkkale’m
Kâğıt yırtık, kırık kalem
Türk’ün boynu bükük ama
Umut sende Kırıkkale’m”
“Mühürler, mühürler
Ay-yıldızlı mühürler,
Cenge girse Türkoğlu,
Kıtaları mühürler.”
Kelkit Vadisinden, Fırat’ın sularına karışan nağmelerim,
Harput’ta, ‘Hoyratlarıma’ ses verir…
O yürekli seste, Dilaver Cebeci’yi dinleriz…
Gönül muhabbetlerimizle “Yirmi birinci yüzyıla beş kala
Süleymaniye sokaklarında avare geziyorum
İnsanlar tanıdık gibi bakıyorlar yüzüme
İçlerinden geçeni seziyorum
Sultan Süleyman’dan kalma bir hüzünlü akşam
Sessizce okşuyor gururlu kubbeleri”
Kubbeler, içime doğan ışık gibidir…
Bendeki yangınların sebebidir!
|
