Doktor Sadık Ahmet, Kardeşim
Doktor Sadık Ahmet, Kardeşim
I.
Yorulmadı gürz
düşürüldü
kırıldı
Okundu adın
seyroldu maceran
zamane bir
Dede Korkud misali
Doğar
yaşar
ve ölür insanlar
aşk onları Sadık Ahmet yapar
Kendi yitik
çölünde
kalbinde yaşar
Leylâ
Sür atını Kerkük’e
Doktor!
Gümülcine
Üsküb’e
Bırak Karabağ’da ahdini
aşkın saçılsın geleceğe
kalbi olan
ağlayan
bir göz resmi
biçiminde
Doktor Sadık Ahmet, kardeşim
Sultan Murad’dan
1913 Cumhuriyeti’ne
seni gömdüler
kavî tohum diye
aşk nakışlandı künyene
Gürz yoruldu
düştü
kırıldı
Kalbi olan
ağlayan
bir göz resmi
içinde
Kosova’nın kanıyla karık
binveren şakayık
Doktor Ahmet, Sadık, kardeşim!
25 Temmuz 1999, Ankara
Cumali ÜNALDI
II.
Yarım kaldı nakışın
ip arttı
Çocukların omuzunda, kolunda
bir aşı izi gibi
sevgin kaldı
harfleri silindi doğduğun şehrin
düğünler hamladı
törenler sızladı
kötü giden işlerini insanlar
yokluğuna bağladı
seni, bir çılgınlık olarak
güneşin
kanlı
doğum
ve ölüm zamanları aldı
yarım kaldı nakışın
ip arttı
ipek kaldı.
2 Şubat 2000, Ankara
Cumali ÜNALDI
|
