21 Şubat 2008 tarihinde Türk Meclisi Sitesinin Görüşler Bölümünün Milli Güvenlik kısmında “Karadeniz ve Güvenliğimiz” adlı bir makaleyi Atilâ Şimşek imzası ile yayınlamış ve Karadeniz’de suların ısındığını belirtmiştik.

    Makalede ABD’nin Karadeniz’e sızma ve Dünya enerji yollarını kontrol etme projelerinden bahsetmiş, bu amacına ulaşmak için Romanya, Bulgaristan, Gürcistan ve Ermenistan’da askeri üsler elde ederek, bu girişimlerin Karadeniz ve Hazar havzası barışına zarar vereceğini söylemiştik.

    Özetle; 7 ay önce ABD’nin Karadeniz, Kafkaslar ve Hazar bölgesini kan gölüne çevirecek senaryoları sahneye koymaya başladığını, ABD’nin dünya’yı kontrol etme arzusundan kaynaklanan Afganistan, Irak, Lübnan ve Filistin vahşetine, bu defa Kafkas vahşetini ekleyerek, bölge insanını ABD ihtiraslarına kurban edeceğini vurgulamıştık.

    Dediğimiz oldu. ABD’nin bu senaryolarını çözen Rusya, Gürcistan’ı parçalayarak ABD’nin oyununu bozdu. Ancak Kafkasların daha fazla ısınmasına da sebep oldu.

    Önümüzdeki günler soğuk değil sıcak savaşlara gebe. Türkiye hata üzerine hata yapıyor. Montrö anlaşmasının felsefesine aykırı tutumu ile Karadeniz’in daha da ısınmasına neden oluyor. Gürcistan’a giden sözde yardım malzemelerini ABD’nin harp gemileri ile taşınmasına müsaade ederek Rusya’yı karşısına alıyor.

    Türkiye, bölgede rol oynarken öncelikle kendi menfaatlerini, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ni ve Rusya içinde yaşayan Özerk Türk Cumhuriyetlerini düşünmek zorunda.          Nasıl mı?

    Abazya ve Güney Osetya’nın bağımsızlığını tanıyarak, Rusya’ya KKTC’nin tanınmasın hatırlatarak. Daha ilerisi Rusya içinde yaşayan Tataristan, Çuvaşistan, Başkurtistan, Altay, Tuva, Hakas ve Saha Özerk Türk cumhuriyetlerinin bağımsızlıklarına zemin hazırlayarak.