ESKİ TÜRKLERDE SAVAŞ ADALETİ VE DÜŞMAN HAKLARI

         Birinci ve İkinci Dünya savaşlarında Avrupa devletlerinin irtikap ettikleri gaddarlıklarla vahşetler batı barbarlığının şu yirminci yüzyılda bile eski devirlerden farksız ve hatta beter olduğunu ispat etmiş olmasına karşılık, eski Türklerin savaş adaletiyle düşman haklarına saygıları bütün insanlığı uyandırması gereken ulvi bir ibret levhası demektir. Şanlı atalarımız bu hukuki durumu kanuni hükümlerle de teyid etmişlerdir. Mesela “Kanunname-i Al-i Osman”ın 1329 İstanbul baskısının 6. sayfasında tarlalara girip ekinleri çiğnemek ve hatta hayvanlara çiğnetmek dayak ve para cezaları ile karşılanır:

         “... ve eğer bir kişinin atı ya katırı ve öküzü, ya himarı ekine girerse davar başına beş çomak vurup beşer akçe cerime alına” şeklinde çeşitli maddeler vardır. Fakat bu hafif cezaların yalnız sulh zamanlarına ait olduğu anlaşılmaktadır. Çünkü Kanuni’nin çeşitli seferlerine ait ruznamelerde savaş zamanlarında halkın malına ve tarlasına zarar veren ordu mensuplarının hemen idam edildikleri görülmektedir. Mesela “Münşeat-ı Feridun Bey”in 1274 İstanbul baskısının birinci cildinin 554.sayfasındaki kayda göre, 1526 Macar seferinde ordu Meriç boylarından geçerken 10 Mayıs Perşembe günü “atı ekine girdiği için bir herifin boynu vurulmuş” olduğu gibi, aynı cildin 568.sayfasındaki kayda göre de 1529          Viyana seferinde Türk ordusu Belgrat’ın ötesinde (Eski Hısarlık) mevkiine geldiği zaman 20 Temmuz Salı günü “Atı tarlaya girdiği için bir sipahinin boynu vurulmuştur!” Bu örneklerde suça nisbetle cezanın şiddetli olması, şavaş halinin meydana getirdiği olağanüstü durumdan ötürürdür. Hatta bu kadar adalet karşısında bazı düşman kalelerinin savunmasız teslim oldukları hakkında bile bir çok söylentiler vardır. Bu eski Türk adaletiyle medeni ve insani seviyesinden çok uzak olan bugünkü kan dökücü batı uygarlığının sakın suratına tükürmeyin.Yazık olur, tükürüğünüz kirlenir!...

Proje Yerlinet tarafından çözümlenmiştir.